Het verloren reisverhaal!

Hoi Allemaal,

Na 3 drukke weken achter de rug te hebben dan eindelijk weer een bericht van leven. excuus voor het lange verhaal. Ik zal beginnen bij waar ik gebleven ben.

Het weekend van 6/7 februari hebben we onze eerste trip ondernomen, Brownsberg. Een mooi beschermd natuurpark, circa 130 km van Paramaribo. ’s Ochtends werden we al vroeg opgehaald door onze gids Robin, kok Spyke en natuurlijk Lidy & Marijke. Onderweg zijn we langs het stadion van Clarence Seedorf gekomen. Helaas konden we hier niet naar binnen.

Daar aangekomen bleek helaas het hangmattenkamp geverfd te zijn en konden we hier niet in. We hebben toen het huisje gekregen waar Wilhelmina in 1968 heeft overnacht. Na onze spullen in het huisje te hebben gezet zijn we naar het hoogste punt gelopen, waar we een mooi uitzicht hadden op het stuwmeer. Na een heerlijk lunch zijn we naar de Leo waterval gelopen. Een leuke, steile wandeling waar we onderweg veel dieren tegen zijn gekomen.
’s Avond heeft Robin een kaaiman gevangen, wat wij erg spectaculair vonden. Omdat het gevaarlijk was om hem terug te brengen heeft hij een nachtje bij ons gelogeerd.
Het bleek de hele nacht geregend te hebben en waren toch wel blij dat we niet in hangmatten sliepen. Na een heerlijk ontbijt zijn we de kaaiman weer los gaan laten op dezelfde plek. Omdat ik deze kans nog niet wilde laten lopen heb ik gevraagd of ik hem toch vast mocht houden. Met een sigarettenpakje in zijn bek kreeg ik hem. Wat is zo’n klein beestje sterk zeg! Na even vastgehouden te hebben heb ik hem snel terug gegeven en hebben de andere dames hem ook nog even vastgehouden. Omdat het de hele nacht had geregend werd de planning omgegooid en zijn we niet naar Stone eiland gegaan. We zijn verder het regenwoud ingegaan en hebben nog vele mooie dieren bewonderd. Onderweg kregen we een gigantische bui over ons heen waardoor we bijna doorweekt waren. Maar gelukkig vond ik een mooi bananenparapluutje die ik boven mijn hoofd kon houden. Helaas hielp dat niet echt. Na de lunch hebben we nog gezellig gesjoeld met de barman. En zijn teruggekeerd naar huis.

Op stage gaat het goed. We hebben ondertussen ons plekje in het team gevonden. Van 8 uur tot 12 uur sta ik bij de kleuters.
Ze werken hier per 2 weken. Ze behandelen dan een thema zoals; het weer, kleding of wonen. Bij elk thema heeft ze een praatplaat en dit bespreekt ze met de kinderen. Daarna leren de kinderen versjes en liederen over dit thema. Zo zijn de kinderen ook elke dag bezig met vouwen of knutselen. Dit doen ze de meeste tijd van de dag.
Zoals de maanden van het jaar en de dagen van de week kennen ze al goed. Dit wordt elke dag ingeprent bij de kinderen d.m.v. een lied. Aan vrijspelen wordt hier niet veel gedaan. In het lokaal staan 2 hoeken (bouwhoek, poppenhoek) waar de kinderen nauwelijks gebruik van kunnen maken.
Ik kan het goed met de leerkracht vinden en wordt ook vrijgelaten om activiteiten met de kinderen te doen.
Zo heb ik al een aantal keer buitenspellen met de kinderen gedaan. De gymjuf is met zwangerschapsverlof en er is geen invalster. De spellen ‘schipper mag ik overvaren’ en ‘Roodkapje’ vonden ze daarom erg leuk. Helaas mag het begin van de week niet, omdat dan hun schoolteneu’s net schoon zijn.
Het is ook al 3 keer voorgekomen dat de juffrouw niet kwam die dag. Ik mocht toen de hele dag les geven. Dit vond ik erg leuk, maar ook lastig. Ik geef heel anders les en omdat ik niet iemand ben die de harde aanpak van hier gebruik, gingen ze me natuurlijk flink uittesten. Zo leer je ook weer creatief te zijn in verschillende aanpakken. Zo doe ik automatisch in mijn handen klappen om het stil te krijgen. Dit kennen de kinderen ook niet en die begonnen dus meteen ook mee te klappen. Dit zijn wel hele leuke dingen, wat de band tussen mij en de kinderen ook sterker maakt.

Van 12 uur tot kwart voor 1 geef ik bijles aan een groepje kinderen van klas 4 (groep 6).
Op de maandag begeleid ik 8 kinderen met lezen. Dit is dan voornamelijk de woordenschat vergroten. Het was me opgevallen dat ze van veel woorden de betekenis niet goed weten. Ook werken we aan het tempo van het lezen.
Op de dinsdag is het klokkijken, wat ze nu bijna alle 8 doorhebben. Hierna ga ik waarschijnlijk met 2 kinderen het schrijven oefenen. En op de donderdag begeleid ik een groepje met rekenen.
Het is leuk om te zien hoe in een ander land het onderwijs wordt gegeven.

Woensdagavond hebben we gegeten bij het tapas restaurant met Inge, Brent en Niels. Dit zijn 3 Belgische studenten die we hier ontmoet hebben.
Donderdag kwam er op stage de fotograaf. Er zijn toen groepjesfoto’s gemaakt. Dit was erg leuk, omdat je zo altijd een herinnering heb van de stageklas.
Vrijdags zijn wij normaal vrij maar omdat het deze vrijdag Carnaval was vonden we dat we het niet konden missen. Alle kinderen waren verkleed en zo liepen ze in een optocht door de wijken. Daarna was er op school een dj, een trampoline en veel eten verkrijgbaar. Het was een leuk feest!
’s Avond hebben we weer na lange tijd heerlijke spaghetti gekookt.

Zondag 14 februari zijn Claudia’s ouders aangekomen. Claudia is ze gaan ophalen. Ik ben met ons huisgenootje Inge en nog 8 Belgische studenten naar de Colakreek gegaan. Hier hebben we heerlijk gezwommen. De naam zegt het al, zodra je erin zwemt, krijgt je huid de kleur van cola.

Op dinsdag middag na onze stage zijn we op dolfijnentour gedaan. We zijn opgestapt bij Leonsburg waar we de Suriname rivier op gingen om wilde dolfijnen te spotten. Het was een leuk knus bootje en zaten er met zijn elven in. Na 5minuten in het bootje was het al raak en zagen we al de dolfijnen! Het was mooi om te zien dat de dolfijnen richting het bootje kwamen om nieuwsgierig te kijken. De dolfijnen komen met eb de rivier in om te jagen. We werden goed verzorgd met lekkere snacks en sapjes op de boot. Tussen door hadden we een stop gemaakt bij Margaretha. Daar hebben we heerlijke baka bana, loempiaatjes met kousenband erin en een soort van oliebollen met groenten gegeten.
Na nog een paar vogels gespot te hebben die uniek schijnen te zijn, zijn we weer terug gegaan naar Leonsburg waar de taxi op ons stond te wachten.

Toen was het zover. Donderdag 18 februari landden mijn ouders en lieftallige broertje om 14.20 op Zanderij. Na daar lang en ongeduldig gewacht te hebben kwamen ze dan eindelijk door de deuren. Wat zagen ze wit, vergeleken met al die bruinen/zwarten mensen hier, maar wat was ik blij om ze te zien! Nadat we weer bij gekletst hadden in de auto kwamen we aan bij hun hotel Tran elite. Daar heerlijk gezwommen en even bijgekomen te zijn van de warmte, vertrokken we naar mijn huisje. Gelukkig was net de schoonmaakster geweest dus het was weer heerlijk schoon:P.
Om 7 uur vertrokken we naar ’t Vat waar we gegeten hebben met Lidy en Will en daarna vroeg gaan slapen.

De volgende dag stond meteen een 4 daagse trip op het programma. Raleighvallen. Een heel mooi natuurreservaat.
We werden om 7 uur opgehaald en vertrokken we naar Witagrong. Gelukkig mocht ik de reis voorin zitten, want met al deze wegen was ik behoorlijk wagenziek. Na 4 uur rijden kwamen we aan bij Witagrong. Daar stapten we op de boot naar Raleighvallen waar we om 2 uur aankwamen. Na de lunch zijn we gaan zwemmen in de rivier en hebben daar onze haren gewassen.
De 2de dag zijn we vroeg gaan ontbijten en hebben de Voltsberg (240m) beklommen en daar genoten van het uitzicht over het tropisch regenwoud. Onderweg zijn we veel dieren tegengekomen. Zo liepen Will en ik achteraan met een gids toen we een groep gorilla’s ontdekten. Ze hadden ons natuurlijk ook allang gezien en begonnen hard aan bomen te trekken. Zo viel 2 meter van ons verdaan een halve boomstam naar beneden. We wisten niet hoe gauw we weg moesten wezen:D. Na even gelopen te hebben kwamen we aan bij een watertje waar de gids opeens stopte. Hij riep zachtjes Robin en wees naar iets in het water. Robin liep erna toe en dook erop af. En ja hoor, hij had een grote kaaiman in zijn handen. Ik schrok me wild toen hij het beest liet zien en hij was ook niet bepaald rustig. Na hem weer vrijgelaten te hebben zijn we doorgelopen. Eenmaal terug bij het kamp kwamen we erachter dat er allemaal doodskopaapjes in de boom zaten. We kregen een aantal bananen en hebben ze een hele tijd gevoerd. Wat een mooi gezicht en wat voelen die handjes zacht aan!
De 3de dag zijn we naar de moedervallen geweest. Een leuke wandeling waar we weer veel dieren hebben gezien. Toen we uiteindelijk bij de rotsen aankwamen had je een mooi uitzicht op de moedervallen. Dit is een soort waterval/stroomversnelling. Daar had Robin een gifkikker gevonden met blauwe poten. Terug op het kamp zijn we weer een heerlijke duik gaan nemen in de rivier. Al snel kwamen er een paar lokale gidsen aan en zo bracht een ons naar een kleine stroomversnelling toe waar we heerlijk in hebben gelegen.
‘s Avonds waren er de Raleigh boys. Lokale gidsen die een bandje hadden opgericht. Surinaamse liederen werden er gezongen en natuurlijk werden wij er al snel tussenuit gehaald om een dansje met ze te doen.
De volgende dag vertrokken we weer naar huis. Voordat ik de boot instapte kreeg ik opeens iets in mijn handen gedrukt. Het bleek het nummer te zijn van de jongen waar we die avond mee gedanst hadden. Helaas kregen we in de boot een zware regenbui op onze kop en is zijn nummer onleesbaar geworden:D. (Goed excuus).

Dinsdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan mijn stage. Dit vonden mijn ouders en Stefan erg leuk. Zo hebben ze een idee waar ik bezig ben. Daarna heb ik ze Paramaribo laten zien. We hebben heerlijk geshopt en ’s avonds gegeten bij de Javaan.

Woensdag 24/2 ben ik met Claudia ’s ochtends naar Lidy gegaan om afscheid te nemen en foto’s te ruilen. Zij gingen na 5 weken weer terug naar Nederland. Ze waren op dat moment bij de kliniek. Will heeft ons meegenomen en zo hebben we een kijkje genomen in de Dialyse kliniek, waar Lidy en Marijke 5 weken gewerkt hebben. Zo werden we voorgesteld aan verschillende patiënten en kregen we een rondleiding hoe het er allemaal werkt. Dit was erg leuk!
’s Middags zijn Claudia en ik de stad ingedoken en hebben flink geshopt. Allemaal souvenirtjes, hangmatten en boeken zodat onze ouders het nog konden meenemen.
Mijn ouders hebben ’s ochtends het Fort zeelandia bezichtigd en dat vonden ze erg indrukwekkend. ’S Middag zijn ze met Mike meegegaan heb hebben verschillende plantages bezocht.

Donderdag zijn we met ze 7e op een 2 daagse tour gegaan, Matapica. Dat is het strand aan de Atlantische oceaan. Hier komen 's nachts de zeeschildpadden om het strand om eieren te leggen.
We verzamelden om 9 uur en reden eerst naar Nieuw Amsterdam. Daar even rondgelopen en zijn toen doorgereden naar plantage Marienburg. Waar we in een bootje overgestoken zijn naar Johanna Margaretha. Hier hebben we heerlijk geluncht. Daarna zijn we in 3 verschillende kleine bootjes gestapt en via het moeras naar Matapica gevaren. Het varen door het moeras alleen al was een heel avontuur, zo moesten we na een korte tijd al uitstappen om de boot over de dijk heen te slepen. Na een uur genoten van de omgeving van het moeras en veel mooie vogels gespot te hebben kwamen we aan bij het stand Matapica. Het bestaat uit 5 km waar elk jaar zeeschildpadden hun eieren komen leggen. Tussen februari en augustus kun je ze bewonderen. De soepzeeschildpad ’s avonds en de Lederschildpad overdag.
Nadat we onze spulletjes bij het verblijft gebracht hadden en onze hangmatten hingen zijn we een duik gaan nemen in de zee. Een heerlijke afkoeling. Zo kon je ook vanaf het strand af en toe een kopje tevoorschijn zien komen van een schildpad, die aan het kijken was of de kust al veilig was. Rond half 7 gingen we eten wat bereid was door Stefan:P, maar dit was voor korte duur. Als snel sprongen we in het rond door de muggenplaag die met schemer te voorschijn kwam. We wisten niet hoe gauw we de deet tevoorschijn moesten halen.
Om 20.00 uur zijn we met een plaatselijke gids naar de zeeschildpadden gaan kijken. Het was op dat moment nog eb. De schildpadden hebben dan te veel moeite om op land te komen dus hadden we weinig kans om er een te zien. De gids adviseerde ons om rond 23.00 uur terug te gaan. Ondertussen bij het kampvuur liederen gezongen en zijn om 23.00 uur weer op pad gegaan. In Suriname heb je 4 soorten zeeschildpadden die hier hun eieren leggen: de krape (ook wel de soepschildpad genoemd), de warana, de karet en de reusachtige aitkanti (lederschildpad). Wij hebben de soepschildpad gezien en deze kan 1.60 m groot worden. Als de kust veilig is komen de zeeschildpadden uit het water. Daarna kruipen ze naar het hogere deel van het strand om daar een plekje te zoeken. Als de plaats goed is bevonden gaat ze met haar voorpoten een gat graven. Wanneer het gat groot genoeg is, werpt ze ruim 100/120 eieren zo groot als pingpongballen. Tijdens het werpen lijkt het erop dat de schildpadden huilen. Het traanvocht dat uit de ogen loopt heeft hetzelfde zoutgehalte als het zeewater en beschermt de ogen tegen uitdroging.
Als het laatste ei is gelegd gooit ze het gat dicht en camoufleert het nest door het zand om te woelen. Daarna verdwijnen ze weer in de zee. Het uitbroeden van de eieren wordt overgelaten door de warmte van de zon. Schildpaddeneieren staan bekend als een lekkernij waardoor de nesten vaak leeggeroofd worden door stropers. Andere vijanden zijn krabben, roofvogels en vissen. 1 op de 1000 eieren wordt volwassen.
Dit was geweldig om te zien! Ondertussen liepen Claudia en ik alleen nog samen met de gids op het stand. Wij waren zo onder de indruk dat we er niet genoeg van konden krijgen. Vroeg in de ochtend liepen wij weer terug naar onze hangmat om daar toch nog even snel wat te kunnen slapen.
De volgende ochtend hebben we heerlijk gezwommen in de zee en vroeg in de middag vaarden we terug naar huis.

Zaterdag hadden we een dagtrip gemaakt naar het Brokopondomeer en de bauxietfabriek. Suriname is een rijk land door de aanwezigheid van bauxiet(grondstof voor aluminium), olie en goud. Ook hebben ze een vruchtbare bodem. En toch hebben ze het niet breed. Na het bezichtigen van de bauxietfabriek zijn we doorgereden naar het Brokopondomeer. Dit een stuwmeer. Hier hebben we de waterkrachtcentrale bij het stuwdam bekeken. Daarna zijn we naar 2 dorpjes gegaan. Deze mensen zijn in 1964 gedwongen te verhuizen omdat hun dorp onderwater kwam te staan. Vele mensen zijn toen verdronken. Je zit nu veel toppen van bomen boven het water uitkomen.
’s Avond hebben we heerlijk gegeten met ze 4e en ben ik in het hotel blijven slapen. Nog uitgebreid van de warme douche gebruik gemaakt en ben uiteindelijk in de hangmat op het balkon in slaap gevallen.
Zondagochtend hebben we gezellig met de 4e ontbeten en na alles ingepakt te hebben namen we afscheid.

Maandagochtend ging mijn wekker om half 7. Ik was hem vergeten uit te zetten omdat het een Nationale feestdag was. Holi Phagwa. Toen ik mijn wekker op mijn mobiel uit wilden zetten zag ik dat ik een smsje had gekregen van paps. Het bleek dat ze 48 uur vertraging hadden, de motor van het KLM toestel gaf problemen. Wij natuurlijk hartstikke blij dat ze nog wat langer konden blijven. Ze bleken in het duurste hotel van Paramaribo te verblijven. Hotel Royaal. Na het ontbijt zijn we meteen naar hun toe gegaan, natuurlijk met bikini. We wilden er natuurlijk optimaal gebruik van maken en hebben ook heerlijk gezwommen in het zwembad.
’s Middag werden we opgehaald en zijn met een groep Holi Phagwa gaan vieren. Dit is een Hindoestaans feest. Dit feest bestaat uit 2 dagen. De overwinning van het goede op het kwade wordt dan gevierd. Ze wensen elkaar dan ‘subh holi’ en gooien gekleurd poeder en gekleurd water naar elkaar.
We zijn naar een plein gegaan waar we elkaar bestrooid hebben met poeder. Er was een band dat optrad en er werd veel gedanst. En natuurlijk zaten wij helemaal onder.

Dinsdag gingen we weer naar stage. Ik had al gehoord dat de juf er niet zou zijn, dus was voorbereid om die dag alleen les te geven. Ik had aan mijn ouders gevraagd of ze het boek Rupsjenooitgenoeg mee wilden nemen en dat heb ik die dag geïntroduceerd. Dit was een groot succes! De kinderen worden weinig voorgelezen en zaten dus ook volbewondering te luisteren. Daarna hebben ze zelf hun wonderschone vlinder getekend. Het was een gezellige leuke dag en vond het erg leuk om zo mijn eigen draai eraan te geven.
’s Middag hebben we dan uiteindelijk onze ouders uitgezwaaid. Het was wel een raar idee. Iedereen is nu terug naar Nederland en ik zit hier nog 2 maanden, maar met veel plezier!
Na ze uitgezwaaid te hebben zijn we doorgefietst naar Lindeboom. Hier verzorgen ze salsa lessen en wij wilden graag wat informatie daarover. Hij vertelde ons dat er die avond les zou zijn. We besloten daar wat te gaan eten en daarna is te gaan kijken bij de les. We mochten meteen mee doen en we waren meteen enthousiast. We hebben ons nu ingeschreven voor 1 maand. Je krijgt dan 2 keer in de week les, op de dinsdag en vrijdagavond.
Zo zijn we gisteravond gestart met onze eerste les. We hebben de basis step, Side break, forward break en de backward break geleerd. En de volgende keer gaan we beginnen met de draai.
Na de les zijn we met elkaar nog wat gaan eten en zijn daarna beland bij La Caff. Dit is een café, waar veel studenten komen.

En dan komen we bij vandaag. Vanochtend geprobeerd om een keer uit te slapen, maar het is weer mislukt. Door de warmte is het gewoon niet mogelijk.

Veel liefs van mij

PS. Ik probeer morgen de foto's op de site te zetten. Hier nog een keer de site: www.jiskadewit.mijnalbums.nl