Mijn laatste weken in Paramaribo.

Hallo Allemaal,

Inmiddels ben ik thuis en aan het genieten van het koude kikkerlandje. Omdat ik jullie mijn laatste leuke verhalen niet wilde onthouden, is hier dan mij allerlaatste verhaal.

Ik was gebleven bij 9 april. Dit werd een leuke sportieve dag op Berg&dal. We( Inge, Niels, Claudia en ik) werden s’ ochtends opgehaald door de taxi en na driekwartier rijden arriveerde we bij Berg&Dal. We werden ontvangen door een van de jongens daar en overlegde wat we gingen doen. De kabelbaan natuurlijk. Daar kwamen we voor! Als snel werden we opgehaald en werden we in ons harnas gehesen. Na even geoefend te hebben beneden, begonnen we de klim naar boven. Eenmaal boven gearriveerd gingen we van het ene platform naar het ander. Dit was zo’n gave ervaring! Je gaat met een onwijze vaart langs de bomen. Wat een uitzicht! Wat een kik! Er waren 9 banen en 11 platforms. De 8ste baan ging over de rivier heen. Daar aangekomen had ik wel even het gevoel van ‘shit, moet ik hier overheen’. Maar na een klein duwtje, zweefde je daar over de rivier. Dit was zo waanzinnig! En alsof dat al niet gaaf genoeg was, mochten we bij de laatste ondersteboven. Met je hoofd naar beneden:D.

Toen we om 18.00 uur thuis afgezet werden, kregen we een telefoontje of we mee gingen naar de avond4daagse kijken. Wij snel onder de douche gedoken en liepen naar de meiden toe. Heel Paramaribo stond met hun auto naast de weg geparkeerd te wachten op de stoet. Dit was een geweldig gezicht. Dit is erg populair in Suriname.
Na een half uurtje gewacht te hebben kwamen de eerste mensen al aan. Het leek net een Carnavalsoptocht. Iedereen was zo mooi verkleed en maakten er een hele show van.
Om half 8 moesten we naar Salsales. Willeke, Malou en ik wilden dit niet missen dus besloten we een taxi te bellen en naar Salsales te gaan. Dit was natuurlijk een ramp. Alle straten stonden vast, dus besloten we maar een stuk te gaan lopen. Na 20 min zagen we ergens een taxi vanuit komen en hebben we hem aangehouden en zijn uiteindelijk bij Lindeboom(onze salsa club) terecht gekomen.
Na de salsa zijn we met z’n 9e uit eten geweest bij De Waag. Waar we toevallig de club jongens van de vorige avond tegenkwamen.

De volgende dag stond een 3daagse trip op het programma, Galibi. We werden om 7 uur opgehaald en reden naar Albina. Hier stapten we op de boot. Alle tassen werden nog snel in een vuilniszak gedaan want we schenen erg nat te gaan worden. Hier waren wij helaas niet op voorbereid. Gelukkig konden we nog net een zeil over ons heen gooien, want inderdaad we werden zeiknat. Na 2 uur in de boot gezeten te hebben kwamen we eindelijk op plek van bestemming. Dit was het eiland waar de zeeschildpadden zelf eieren kwamen leggen. Normaal verblijf je bij een indianendorp, maar omdat we iemand kenden die daar zelf gewerkt heeft mochten wij daar verblijven. We hadden onze hangmatten bij ons en hebben heerlijk de rest van de middag in ons hangmatje doorgebracht.
s’ Avonds kwam de gids naar ons toe en vertelde dat we om 1 uur op pad gingen naar de schildpadden. Omdat ik de nacht ervoor ook al heel weinig had geslapen, besloot ik even wat te gaan slapen. Meerdere vonden dit een goed idee en zo werden we om 1 uur gewekt. Zaklamp mee en daar gingen we dan. Wat een geluk hadden we! We kwamen de grootste zeeschildpad tegen. De Aitkanti(de lederschildpad). Woow, wat een mooi beest!
De volgende ochtend zijn we om 6 uur opgestaan en zijn we weer op pad gegaan. Dit omdat het nu licht werd en je ze zo heel goed kon zien en mooie foto’s kon maken. Zo ging onze gids opzoek naar hele kleine schildpadjes die net uit het ei gekomen waren. En ja, we hadden geluk. Een heel nest die we naar de zee hebben zien lopen. Wat een geweldig gezicht was dat!
Het verloop van de dag was heel relax. Heerlijk in de hangmat gelegen met een leesboek en we hebben gevolleybald tegen de indianen die daar woonden. Dit was wel heel gaaf! Wie kan er nou zeggen dat die tegen indianen heeft gevolleybald. Ik nu! Helaas werd het wel 1-3 voor hen.
De volgende dag vertrokken we vroeg en maakte nog een stop bij een dorp. Daar was een dierentuin, zonder hokken. De dieren waren zo tam dat de apen op je hoofd sprongen en de slang hing om je nek.

Donderdag 15 april zijn we met Aukje, Laura, Willeke, Malou, Monique, Anne, Michael, Claudia en ik (de Nederlandse club) op een 4daagse trip naar Blanche Marie gegaan. Om 8 uur werden we opgehaald door André en Tiana, onze twee gidsen en daar gingen we een lange rit van ong. 8 uur mee tegemoet. De weg naar Apoura, het indianendorp waar we verbleven, was erg slecht. Dit was ook geen pretje. De harde salsamuziek die opstond in het busje maakte het iets comfortabeler. Uiteindelijk bereikte we om half 5 Apoura. Bij het aanzien van het indianendorp moest ik wel lachen. Ik had verwacht dat het allemaal hutjes waren, maar wij verbleven in mooie huizen met douche, wc en bedden.
De volgende dag gingen we de Blanche Marievallen een bezoekje brengen. De weg erna toe was een hele sensatie. Ik was al heel wat gewent de afgelopen 3 maanden, maar dit overtrof alles. De weg bestond het grootste gedeelde uit modder. Dit was een grote glibberzooi. Tiana, onze vrouwelijke chauffeur en gids, bestuurde ons busje. En geloof het of niet, zij liet even zien dat vrouwen kunnen rijden! Vele busjes reden wij voorbij en je had die gezichten van alle mannen moeten zien. GE-WEL-DIG!!.
Bij de parkeerplaats aangekomen gingen we te voet naar de watervallen. Naarmate we dichterbij kwamen hoorden we het geluid van vallend water steeds duidelijker. En daar was het moment. Wow, wat waren die watervallen mooi! Ik heb nog nooit zulke mooie watervallen gezien! De eerste vragen die door mijn hoofd gingen waren ‘waar komt in godsnaam al dat water vandaan en waar blijft het’. Het was ongelofelijk, wat mooi! Er was zoveel water en zo wild dat we er niet in konden zwemmen. En het stukje waar we net wel in konden zwemmen, was niet mogelijk omdat daar sidderalen in zwommen. Maar gelukkig hebben we veel foto’s gemaakt. Dat dit mooie moment nooit meer verdwijnt uit ons geheugen.
Terug in het Indianendorp gingen André en Tiana heerlijk koken voor ons. En geloof me, koken kunnen ze zeker!
Zaterdag zijn we met een bootje de rivier opgegaan om otters te spotten. Dit was helaas niet zo’n succes. We hebben wel veel natuur gezien, wat ook erg mooi was.
Daarna hebben we naar Sant Landing bezocht, dit is een indianendorp in de buurt van Apoura. Het was al een hele happening om bij het dorp te komen. Zo moesten we een eng bruggetje over. Het was gemaakt van een paar scheve palen. Hier hadden ze planken overheen gelegd en aan elkaar getimmerd. Het indianendorp was weer heel anders als Apoura zelf. Deze huisjes bestonden uit houten palen met rieten daken. Je kon je niet voorstellen dat mensen zo leven.
We hebben hier een mooie rondleiding gekregen en er waren veel kraampjes met armbandjes. Deze werden met de hand gemaakt.
Aan het einde van de middag zijn we mee genomen door een plaatselijke gids, Gio 13 jaar oud, en die liet ons een mooi verlaten strand zien. We moesten een klein stukje rijden, maar hier kwamen we niet ver mee. We kwamen vast te zitten in de modder en besloten te voet verder te gaan. Op onze slippers zijn we verder gegaan, door de jungle. En natuurlijk zaten we elkaar lekker gek te maken. We vonden een voetafdruk van een tijger en later beweerde er iemand het gebrul van een tijger te horen. Het leek net een film. Daar aangekomen hebben we heerlijk gezwommen.
Toen kwam de terug weg. Allemaal in onze bikini de jungle weer in. Half rennend, half hinkend op naar de auto.
s’ Avonds was er een feest in het indianendorp. Dit vonden wij natuurlijk heel leuk om te zien. En leuk was het zeker. Wat kunnen die indianen dansen zeg! Nou Nederlandse mannen, daar kunnen jullie nog wat van leren:D. Wij vielen natuurlijk ook in de smaak, met ons blanke huidje. Dat zien ze niet vaak.
Zondag vertrokken we weer naar Paramaribo. De terug weg was lang, maar gelukkig was ik moe van alle leuke indrukken van de trip en viel ik al snel in slaap. Op witagrong hebben we nog heerlijk geluncht. Hier kwamen we ook twee jongens tegen die net een hert hadden geschoten. Deze lag in de kruiwagen samen met een gordeldier. Dit was wel indrukwekkend om te zien. Zo kwamen we ook twee soorten slangen onderweg tegen. Een nog levend en de ander dood. Maar wat zagen ze dr mooi uit!
Eenmaal thuis hebben we nog snel de was gedaan en zijn daarna meteen ons bed ingedoken.

Na een geweldige 3 weken vakantie was het weer tijd om naar stage gaan. Zo kwamen we maandag 19 april weer op stage. In de 3weken vakantie zijn er bouwvakkers bezig geweest met opknap werkzaamheden en hebben ze ook alle lokalen geschilderd, waardoor alles in het lokaal een grote zooi was. Met schilderen waren ze ook nog niet klaar en uiteindelijk heeft de directeur besloten om alle kinderen de hele week om 10 uur naar huis te sturen.
Dit vonden wij erg jammer en zo kwamen we ook in de problemen met ons afscheidsspel die wij vrijdag zouden gaan uitvoeren.
We keken het tot woensdag aan en hebben toen besloten om met de hogere groepen dit donderdag al uit te gaan voeren.
Donderdag zijn we van 8.00 tot 9.00 uur naar de klassen 3&4 (groep 5 &6)gegaan. Hier hebben we bingo gedaan met deze kinderen. We hadden allemaal prijsjes die we aan de kinderen konden uitdelen. Van 9.00 tot 10.0 uur zijn we naar de klassen 5&6 (Groep 7&8) gegaan en hebben daar een Engelse bingo gegeven. We hebben bij elke groep gekeken waar ze dat leerjaar mee bezig zijn geweest en zo hebben we het bingo aangepast aan hun niveau. We hadden knuffeltjes en spelletjes en boekjes gekregen waar ze op school niets mee deden. Dit vonden wij zonde en zijn zo op het idee gekomen van een bingo.
s’ Avonds zijn we op bezoek gegaan bij Marian en Tineke. Een leerkracht van onze opleiding die ons een bezoek kwam brengen.
Vrijdags kwamen zij bij ons een kijkje nemen op stage. Ook zouden wij deze dag een kleuren bingo bij de kleuters uitvoeren en bij klas 1 & 2 een letterbingo.
Zo begonnen wij om 8.00 met het uitleggen van de kleurenbingo. Dit heeft een meisje van onze opleiding gemaakt en daar waren wij erg blij mee. De kinderen hadden het afgelopen jaar de kleuren en vormen geleerd en deze kwamen weer terug in het bingo. Dit kon je ook als een kleine toets over de stof van het afgelopen jaar zien. Dit was heel leuk gegaan en uiteindelijk had ieder kind een klein prijsje (ballon of knuffel).
Om 9.00 uur zijn we naar klas 1 & 2 (groep 3 & 4) gegaan. Het afgelopen jaar is Claudia met veel kinderen bezig geweest om de letters aan te leren. Aan het begin van het jaar kende de kinderen 3 letters van het alfabet. Na hard werken beheersen de kinderen nu meer letters.
Wij hebben bij deze groep dus ook een letterbingo gehouden. Net zoals bij de kleuters vonden hier sommige kinderen het ook nog moeilijk. Dit blijf je altijd houden, maar desondanks was het erg leuk gegaan.
We hebben op deze manier ook aan de leerkracht kunnen laten zien dat je doormiddel van spelletjes je leerdoel ook kunt bereiken. De leerkrachten waren hier erg over te spreken en we hebben het bingo daar achtergelaten voor verder gebruik.
Toen brak het einde van onze laatste stage dag aan. We namen afscheid van alle kinderen en leerkrachten. Eenmaal de taxi ingestapt besefte we dat we hier niet meer terug kwamen, een erg raar idee vonden we.

Zaterdag begon echt het beseft dat het grote avontuur er bijna opzat. We zijn met de Nederlandse club naar de Colakreek gegaan. De naam zegt het al. Dit was een watertje waar je heerlijk in kan zwemmen en zodra je erin zat, je huidskleur veranderde in de cola kleur. Dit was natuurlijk geweldig om te zien. We hebben hier heerlijk onze hangmatten opgehangen en hebben genoten van de omgeving. Zo werd de BBQ aangestoken en de kippetjes erop gegooid. Met wat bami erbij hadden we een heerlijke lunch. Tegen het einde van de middag begon het te regenen en zijn we in het hutje nog een spel gaan spelen. Party Animals!! Geniaal spel:D
Toen we Paramaribo inreden bleek het de hele dag geregend te hebben, waardoor alle straten blank stonden. En alsof dat nog niet genoeg indrukken waren, knalde er ook nog voor ons 2 auto’s op elkaar. De mannen vlogen de auto’s uit en elkaar in de haren. Onze eerste reactie was dat we onze fototoestel pakte en begonnen te klikken.
s’ Avonds hadden we bij een van de meiden afgesproken om daar met ze allen nog wat te gaan drinken en vertrokken we om half 12 naar Zsa Zsa Zsu. Onze laatste avond stappen. Dit was wel heel bizar. Je sluit elke keer weer dingen af.

Zondag vertrokken Inge en ik om half 1 naar Fort Zeelandia. We wilden graag nog een rondleiding wat er de vorige keer niet van gekomen was. Dit vonden wij jammer genoeg tegen vallen. We hadden meer geschiedenis verwacht o.a. over de december moorden. Maar dat zat er niet in. Na bij ’t Vat geluncht te hebben zijn we doorgegaan naar Mol.
s’ Avonds hadden we afgesproken met Marian en Tineke. Ze haalden ons om half 7 op en reden door naar Blauwgrond. Hier zijn we heerlijk gaan uit eten. Dit was erg gezellig en het was leuk om zo je ervaringen te evalueren.

S’ maandags onze laatste dagje begon heerlijk bij de schoonheidsspecialist voor een gezichtsbehandeling. Nu konden we het er nog van nemen. Eenmaal terug hebben Clau en ik een taxi genomen naar het centrum. We hadden met de Belgische studenten afgesproken bij spanhoek. Na de lunch hebben we afscheid genomen van hun.
s’ Avond zijn we met de Nederlandse studenten bij Zus&Zo gaan eten. Na nog wat foto’s uitgewisseld te hebben, kwam het moment van afscheid. Dit was zo’n dubbel gevoel. Je wilt helemaal niet weg, maar toch wil je ook je vrienden en familie weer zien. Nadat Clau en ik het toch nog wel even moeilijk hadden vertrokken we met ze 2e naar ’t Vat om de laatste belangrijke dingen voor onze terugvlucht te regelen en gingen daarna naar huis.

Dinsdag pakten we de laatste dingen in en zetten we onze koffers op de weegschaal. Hier schrokken we van! We zaten beide 5 kilo eroverheen. Na nog wat spulletjes in mijn handbagage gedaan te hebben, wat het in evenwicht bracht, kwam de taxi al aanrijden. Na afscheid genomen te hebben van ons huisgenootje en de huisbaas was het zover en stapte we de auto in.
Bij zanderij aangekomen verliep alles goed. Ondanks dat ons visum verlopen was wilden ze ons niet houden. Na een vlucht met veel films en weinig slaap landden we op Schiphol.

Van deze gelegenheid wil ik ook nog even gebruik maken om jullie allemaal te bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes. Ik hou zelf niet erg van schrijven, maar heb geprobeerd jullie toch een idee van het land mee te geven. En ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn avonturen!

Veel liefs,
Jiska